Tadhana

Sa hindi inaaasahan Pagtagpo ng mga mundo May minsan lang na nagdugtong, Damang dama na ang ugong nito.

Di pa ba sapat ang sakit at lahat Na hinding hindi ko ipararanas sa’yo Ibinubunyag ka ng iyong matang Sumisigaw ng pag-sinta.

Ba’t di papatulan Ang pagsuyong nagkulang Tayong umaasang Hilaga’t kanluran Ikaw ang hantungan At bilang kanlungan mo Ako ang sasagip sa’yo.

Saan nga ba patungo, Nakayapak at nahihiwagaan na Ang bagyo ng tadhana ay Dinadala ako sa init ng bisig mo

Ba’t di pa sabihin Ang hindi mo maamin Ipauubaya na lang ba ‘to sa hangin ‘Wag mo ikatakot Ang bulong ng damdamin mo Naririto ako’t nakikinig sa’yo

Whoo… oohh… ho… ooohh…

Ba’t di salubungin Ang puso ko at kunin Ang diwang malaya Wag na wag mag-pabaya Ikaw ang pag-ibig Pakinggan ang himig ko Wala na sanang lalayo Ang mundong ito ay hihinto